Dan gebeurt het!
Onverwacht. 8 november 2017.
Even een onderzoekje in het LUMC en pats.....in de namiddag verdwijn je naar de Residentie in ziekenhuis BRONOVO. Levensreddend? Spannend.......Dan het onderzoek dat in het LUMC gepland stond gaat door maar in het Westeindeziekenhuis, op 1.5 uur bezoek-reisminuten van de woonplaats......in de Residentie. 3 december 2017 inmiddels. De PICC-lijn vergemakkelijkt het infuus aanbrengen en de aansluitingen, telemetri en externe defibrilator zorgen wel voor veel externe controle. Je gaat weer terug naar het LUMC, voor de vervanging van een hartklep. Op de dag van de verkeerschaos in Nederland: Sneeuw! Besluit het LUMC geen plaats meer te hebben voor een arm oud vrouwtje met een nieuwe klep. "Wij verplaatsen u naar het Westeindeziekenhuis." Inmiddels geldt een advies voor het verkeer: niet de weg op. Dus de ambu vertrekt en komt me morgn vroeg weer halen. Lukt!.......dan ook nog....het Brady-Trachy syndroom, ook nog een ICD erbij.......het kan niet op......en dan wordt het 15 december en kunnen we toch nog kerst thuis vieren. Heel iets anders dan de reis naar Spanje die al is afgezegd inmiddels......"We wensen je heel veel sterkte".....Maar de familie stond me bij.......70 kaarten en aanmoedigingen... Nick vanuit zijn verre bestemming was één van de eersten. Zijn moeder gaf het advies nu eindelijk eens te gaan ontspullen en van jong talent(4 jaar) tot iets ouder (87 jaar) kwamen de steunbetuigingen , tijdschriften, tekeningen binnen, waarin een kleine familie toch oprecht groots kan zijn. De ritten naar het lastig te bereiken Den Haag ook weer gedaan door familie en buren. En neef Loek die als in zijn mooiste jaren bij de Gruyter voor de levering van de patiënt aan huis zorgdroeg. Lieve mensen, allemaal zo ontzettend bedankt voor alle goede gedachten die onze kant opkwamen........we hadden het ook zo ontzettend nodig.........
