Zoeken in deze blog

woensdag 29 april 2020

Bart RIJNHOUT, soms kom je tijd te kort

Vandaag is het niet "Noortukker"die u zijn levensverhaal komt brengen maar komen de verhalen uit de pen van Bart Rijnhout.  Lees het allemaal nog eens door. de  Haagse  bus bestuurder  die boeken schrijft over  vliegtuigen in dienst van ons Koninkrijk,  daarbij af en toe wel wat zaken aan de orde stelt die wat in de vergetelheid zijn geraakt. Ook kent hij veel busmaatschappijen, haalt - oude bussen uit de sloot- en verdiept zich in zijn relatie met Brits-Guyana en andere koloniale aangelegenheden.  Ga maar vlug met het lezen beginnen. Aan hem het woord

Creativiteit krijg je aangeboren…

Buck Danny en zijn vrienden
Er kwamen een heleboel reacties binnen over mijn verhaal over die ruim 40 jaar in de papierwereld. Om daar wat in tegemoet te komen heb ik een nieuw verhaal samengesteld. Ik ben in een tijd geboren (1947- hoewel vaak wordt gezegd dat het om het beste bouwjaar gaat.!!) waar er geroeid moest worden met de schaarse riemen die er waren. In die tijd was er niet veel dus werd creativiteit voor mijn ouders nummer 1 in het dagelijkste leven. Mijn vader was rijzend etaleur en had werk overal in het land. Van hem heb ik zeker die creativiteit meegekregen. Mijn moeder was ook creatief vooral achter het naaimachine en wist van oude kleding weer prachtige jassen, jurken en broeken te maken.
Voor mij was het een tijd met weinig vertier, ‘Het Glippertje’, een oude omgebouwde jeep met twee aanhangwagens er achter bracht ons dan voor een prikkie door de Leidse straten.
Tussen het uithalen van kwajongensstreken moest ik met moeder naar de markt om er boodschappen te doen.
Een andere schaarse gebeurtenis was een schooluitstapje naar De Burcht, een oud bolwerk waar weinig aan te zien was, maar waarover spannende verhalen werden verteld.
Tegenwoordig is De Burcht gerestaureerd en in historische topstaat teruggebracht en een lust voor het oog is.
In mijn jonge jaren was er niet veel te doen en zocht je wel eens de rust op om ergens een hengel uit te gooien. Een mooi plekje was naast het Kruithuis in de Singel en al je dan eens een visje aan de haak had geslagen dan nam je die mee naar huis en liet moeder deze koken zodat onze kat er een koningsmaal aan had.
Een ander verzetje was de groenteveiling. Onze plaatselijke groenteboer vroeg wel eens hem te komen helpen en dan kreeg je het voor elkaar om mee te kunnen naar de groenteveiling. Dat was een leuk verzetje waar je soms een paar centen mee kon verdienen. Je mocht dan in zo’n bankje zitten in de veilinghal waar de scheepjes van boeren met hun gewassen voorbij kwamen en waarop geboden kon worden.
Noortukker had hem graag een lintje gegund :  maar zoals het meestal gaat, komt al dat moois voor Bart Rijnhout (TE) laat in zijn leven van dit  Boegbeeld  der  Noortukse samenleving maar gelukkig wel vroeg genoeg om een goed gebruik te kunnen maken van al zijn creatieve talenten maar daar geven we het woord aan Bart terug, daar om terug naar zijn begin...........

Waar het schrijven begon…

Op school vond ik het maken van een dictee altijd iets uitdagends hebben. Ik schreef ze graag en langzaam maar zeker kwam ik terecht in een ploeg die onze schoolkrant samenstelde. Naast school, bij mijn leeftijdsgenootjes in de wijk waren lieden die stripverhalen verzamelden. Daar kwam ik in aanraking met De avonturen van Buck Danny die al groeiende mijn favoriet werd. Samen met jongens die de zelfde hobby nastreven en ook luchtvaart verzamelden, begonnen we onze eigen verhalen te schrijven over de luchtvaart, over Buck Danny etc. Daarnaast had ik thuis al de nodige verhalen over de Koninklijke Marine gehoord omdat een broer van mijn vader daar als officier diende.
Zo naderde langzaam maar zeker de tijd dat ik zou worden opgeroepen voor het uitvoeren van de dienstplicht. Door de verhalen van mijn oom over de marine, wilde ik graag daar aan de slag, maar jammer was dat mijn oom daarin niets kon doen. Toen ik eenmaal was goedgekeurd werd het de Koninklijke Landmacht waar ik ‘Passant’ werd, een drukke maar leuke tijd heb doorgebracht.
Er is toch wel iets blijven hangen, de Marine Luchtvaartdienst was voor mij bijzonder, de vliegtuigen die boven ons huis langskwamen en de talloze tripjes naar het vliegveld Valkenburg. De avonturen van Buck Danny deden daar ook nog eens een schepje bovenop.
Het was eind 1969 toen ik serieus begon met te uitstippelen van lijnen die mij moesten brengen naar het schrijven van een boek. Het was uiteindelijk mijn eerste boek Het mysterie van de L7788 die wereldwijde bekendheid kreeg. Ik schreef dat alles nog op een oude, bij het vuil gevonden typemachine van het merk Olivetti.c
Die start van dat boek resulteerde dat op nog eens 27 boeken schreef, veel over de oorlog, maar veel over onze Marinemannen. Die start van mijn eerste boek bracht me in een al ruim 40 jaar durende papierwereld waar ik de klappen van de zweep leerde en in contact kwam met veel mensen, vaak bekende Nederlanders, maar ook veel mensen buiten ons land…
Ik schreef er pas een heel verhaal over met als titel ‘Al ruim 40 jaar in die papierwereld’
Uitleg over de bijgaande afbeeldingen:
De eerste foto is van het ‘Glippertje’ waar ik als kleine jongen veel plezier aan beleefde. De oude markt waar een ijsje bij ‘Voortman’ een vaste gebeurtenis was. Het bolwerk De Burcht, toen een echte ruïne omgeven met spannende verhalen. Het Kruithuis, mijn vaste stekkie om een hengel uit te gooien in dat ondiepe water van de Singel. De groenteveiling naast de bekende HCW (de Constructie in de volksmoed genoemd) was altijd een belevenis.
De avonturen van Buck Danny bracht met in luchtvaartsferen. Boeken schrijven lukt alleen door je in te zetten en dat deden de journalisten evenzeer als er een boek verscheen. De Haagse buschauffeur heeft weer een nieuw boek geschreven…